Zapisalam w czerwonym notesie....

W życiu nie widziałam żadnego próżniaka;

tylko kogoś, kto nigdy przy mnie nie biegał, nie skakał,

za to popołudniami drzemał, no i jeszcze

nie wychodził z domu w ulewne deszcze,

ale że był próżniakiem, nikt mi nie powie.

Mówisz, że mam źle w głowie?

Pomysl: czy to naprawdę był próżniak,

czy tylko miewał zagrania,

po których wedle naszego zdania

próżniaków się odróżnia?

Nigdy w życiu głupiego dziecka nie widziałam;

tylko takie, którego pomysłów nie rozumiałam,

a ono sprzeciwiało się moim planom.

Widziałam dziecko, co nigdy aeroplanem

nie leciało tam, gdzie ja latam nieustannie,

ale żeby było głupie? Co to, to nie. Mówisz, że

w głowie miało źle?

Pomysl: czy aby na pewno?

Może po prostu wiedziało nie to, co ty wiesz,

tylko co innego?

Rozgladam się, oczy wytrzeszczam,

Ale nigdzie nie widzę kuchmistrza,

Tylko kogoś, kto miesza zupę w kotle

albo na patelni podrzuca kotlet.

Widzę, jak ktoś gaz zapala, a potem ma pieczę

nad baterią garnków i piecem.

Widzę to wszystko, a kuchmistrza - ani trochę.

Powiedz mi: patrząc, jak ktoś dzierży chochlę,

czy na pewno widzisz kucharza?

Może to tylko ktoś, komu w kuchni pracować się zdarza?

Jedni powiedzą: "próżniak",

a inni: "zmęczony" albo "luzak".

Jedni powiedzą: "głupiec",

a inni: "wie swoje, nie cudze".

Więc doszłam do wniosku,

że unikniemy chaosu

jes1i przestaniemy mylić to, co ujrzane,

i nasze o tym ujrzanym prywatne zdanie.

Ale dodam: rob jak chcesz,

bo to też

tylko moje prywatne zdanie,

wiesz....

Ruth Bebermeyer

z ksiazki Porozumienie bez przemocy, Marshall B. Rosenberg